Próżne żale i łzy, Kiedy wszystkie me dni W życiu mijają przy boku Twym! Próżne skargi i ból, Kiedy mówi mój Król, Mówi dziś do mnie: „Nie grzesz, lecz wierz!”
Nie grzesz, lecz wierz, Przecież sam dobrze wiesz: Chcesz odważnie iść w bój, lecz weź ze sobą wiary miecz!
2
Płonne trwogi i strach, Gdy zapraszasz pod dach Wielkich królewskich pałaców Swych! Płonne lęki i żal, Kiedy mówi mój Pan, Do mnie wciąż szepcze: „Nie grzesz, lecz wierz!”
3
Nie ma smutków ni skarg, Gdy łuk tęczowych barw Już na niebie rozgościł się znów! Nie ma łez ani trwóg, Kiedy mówi mój Bóg, Szepcze wciąż cicho: Nie grzesz, lecz wierz!”
OK
Terima kasih untuk bantuannya. Link sudah kami terima. Kami akan memprosesnya terlebih dahulu.
